verslikken

Och jee,

Ons mannetje heeft zich zo verslikt vannacht.

Ik wilde rustig de fles geven vannacht, maar ik weet niet wat er was. Hij kreeg geen lucht meer.
Doodeng, Ik moest hem echt op zijn rug kloppen en in zijn gezicht blazen.
Pfff was me rot geschrokken.

Hij roggeld ook zo erg, toch maar even naar de huisarts. Deze vond het nodg dat hij ter observatie naar het ziekenhuis moest. Snel snel, spullen pakken, oppas regelen. gelukkig kon manlief optijd naar huis, en weer weg.

Zo zielig, het kleine kereltje aan de apparaten. de piepjes en bellen.
Of ik bij hem wil slapen... Natuurlijk!! ik laat hem niet alleen, nu niet nooit niet!


Man man, ik heb geen oog dicht gedaan, Zoals altijd, hij wil alleen op de arm bij mij. tja, dan gaat het goed, het is een mama's kindje.
Achter af gezien had ik beter thuis kunnen blijven... dan hadden ze kunnen zien wat ik bedoel en hoe hij huilt...

Er is iets met hem... wat is er toch???

Volgens de verpleging is het "prematurengedrag"DUH hij is géén prematuur!!!

Maar goed, we nemen het maar aan, maar het klopt NIET. Ze zien niet wat ik voel en bedoel!!!

#moedergevoel

Marcus Gunn Jaw Winking Syndroom

Vandaag mocht ik op controle in het ziekenhuis bij de kinderarts.

Ik blijf het raar vinden. Mijn zoontje is toch gewoon gezond geboren? waarom dan?
De kleine grote meid is ook in het ziekenhuis geboren om medische redenen, waarom bij haar dan niet? De arts wist mij in ieder geval geen antwoord te geven die voldeed aan mijn eisen.

Wat moesten we wachten zeg... blij dat ik zijn flesje mee had ook weer fijn tijdens het wachten wat afleiding. 
Het wegen en meten ging prima... de controle bij "onze"arts ook.
Meneer had zoveel honger nog maar drinkt zo langzaam... dus ik geef de fles verder waar de arts bij zit.
Ze lijkt verschrikt, en vraagt nog eens of hij wil drinken of wil zuigen.
Prima, doen we dat.
Ze gaat zitten en kijkt op de computer. Roept zich bij me.

Hij heeft het Marcus Gunn Jaw Winking Syndroom.

Het WAT??  roep ik haar bijna toe?

Ze draait haar scherm om van de computer en legt me uit wat het is.
Link naar uitleg Marcus Gunn Jaw Winking Syndroom

Zie je wel, Ik had het GOED! Er is wel iets met zijn oog. Dat het consultatie bureau niet alles weet is een Feit!
Filmpje Marcus Gunn Jaw Winking Syndroom

Ondersteboven van dit nieuws ga ik naar huis.
Verder was alles goed, maar ik ben van slag. Wat is het, wat betekend het, wat bied d toekomst?
Maar bovenal, ik wist het, er was iets. #Moedergevoel

het abonnement gaat van start

Een week na de groei echo mag ik me al melden in het ziekenhuis.
Toch raar, ik ben immers niet ziek en mijn kind is gezond.

Vol goede moed stappen manlief en ik door de draaideur, de trap op naar de afdeling waar de bolle buiken club zich lijkt verzameld te hebben.
Weer wegen meten en ga maar verder. Ondanks mijn magnum en tomatensoep verslaving vallen de kilo's mee, eigenlijk gaat het meer om grammen. 

Na de check mogen we, voor de verandering, weer wachten. wachten. wachten.
Tijdens het wachten kun je goed mensen kijken, waarom kijkt iedereen zo sip. Jullie zijn toch allemaal in "blijde"verwachting? het grootste geluk van je leven. Wat zou het verhaal van die mevrouw in die gebloemde broek zijn? Zijn die twee mensen daar naast dat tafeltje een stel? jee wat is die man oud, of is het haar vader, je neemt je vader toch niet mee op controle? En die vrouw daar, ze heeft een baby in de maxi cosi en ziet eruit of ze nu weer moet bevallen... die liet er geen gras over groeien. Dan nog niet gesproken over de irritaties van de kinderen van. ze rennen, maken herrie en luisteren niet. moeders schreeuwt nog harder. Je neemt je kind toch niet mee hierheen, het is geen speeltuin of balorig. 
Mmm hormonen zijn echt niet goed voor me, waar zeur ik over.

Als ik mijn naam hoor schrik ik wakker uit mijn gedagdroom. Hèhè we mogen.
Bij de beste man op het bed, of is het nu een stoel?
Lampen uit, vieze gel op mijn buik.  We mogen weer even gluren naar wat er in zit. Ja hij zit er nog steeds.
En weer die vreselijke stilte. ik probeer grapjes te maken, geen reactie. 
De navelstreng, daar blijft ie hangen, ik houd mijn adem in maar dat helpt heus niet. waarom duurt dit zo lang?
Dan toch wordt er gepraat, eindelijk.
De navelstreng is niet zo goed? mijn kind krijgt niet genoeg zuurstof? 
aaah, dat verklaart dat ie wat kleiner is, dat maakt de bevalling alleen maar gemakkelijker toch? zo naïef als een klein kind bagatelliseer ik alles wat wordt gezegd.

Mevrouw, ik wil u volgende week weer zien, twee maal graag.

Twee keer?? kan ik niet gewoon weer gaan en terug naar de verloskundige? ik wil zo graag op een "normale "manier bevallen. Thuis mijn weeën krijgen, naar het ziekenhuis en weer naar huis. gewoon gewoon zoals bij iedereen.
Nee, ik mag niet meer naar de verloskundige wordt er gezegd. ik mag iedere week 2 a 3 keer de koffie uit het ziekenhuis testen. Het gaat niet goed met mijn kind, ze moeten hem in de gaten houden.

 In het dorp gaat het als een lopend vuurtje en ik weet inmiddels van iedereen alle goede adviezen en tips om maar niet te spreken over de ervaringen van anderen.
Vroeg ik daarom? nee!! waarom krijg ik ze dan? Dit is anders, ik weet het, ik voel het. Dit kind is anders, er is iets wat is er? of zijn het toch weer die hormonen? nee dit niet!
dit noemen ze 'moedergevoel'. Al wordt dit pas later bevestigd. Ik weet dat het anders is. Anders als anders.

het begin van het abonnement

De 30 weken echo.
Nooit eerder heb ik ervan gehoord. Gelukkig kon dit gewoon bij mijn eigen verloskundige. 

Met een bolle buik overwin ik de trap naar boven. mezelf weer afvragend wat ik nu toch zo eng vind aan de lift.

Kijkend tussen alle geboorte kaartjes in de wachtkamer bedenk ik dat dat ook nog moet, maar waarom. kan dat ook niet gewoon via whats app, Facebook, Twitter of mail? een kaartje wat iedereen weggooit? je krijgt weer kaartjes terug die uiteindelijk stoffig in een doos liggen te liggen om vervolgens steeds weer naar een ander, ik-lig-in-de-weg-plekje te worden verplaatst.
Ik vraag me af wat er ook alweer nog meer moest, de kraamzorg check, verzekering, check
tot ik naar binnen mag.
Mijn favoriete verloskundige.
Alles is klaar voor de echo, eenmaal bezig, 
stilte... Ik hou niet van stilte...wat is er?? het heeft toch voeten, benen, armen, handen een hoofd en een romp? dat is toch goed?

Het hoofd is te klein hoor ik vaag, in gedachte denk ik dat dat juist makkelijk is, scheelt weer een hechting.
Ook de benen zijn korter? of was het wat anders? geen idee.
Weer terug op de stoel en beide benen op de grond wordt de verwijzing klaargemaakt voor het ziekenhuis.
Wie had ooit durven denken dat dit het begin was... het begin van een abonnement die niet stopt. Het "ziekenhuisabonnement"

Van kwartje naar grijze muis

De hormonen slaan echt op tilt.

Mijn lieve trouwe, eigenlijk best lelijke autootje gaat het niet nog een jaar redden.
Ik kan hem zo naar de sloop brengen, nee dat kan ik niet. Mijn eerste autootje helemaal alleen van mij. Alle ritjes die we samen maakten en mijn uitzicht vanuit ons woonkamerraam. 
Ik ga op autojacht.
Zo stoer als ik ben, rijdend in een auto waarvan de APK bijna is verlopen met bolle buik en en een bekken wat losser lijkt te zitten als normaal.
Een paar lunchpauzes later en enige "handelarenerving" rijker. Ik heb me om laten praten.
Een oerlelijke Daewoo. de kleur doet me denken aan de grijze schoenen van oude mensen. maar het aanbod is aantrekkelijk. Er zit zelfs een airbag in. Wel 1! en 5 deuren, dat was mijn enige eis. niet dat gesjouw met 2 kinderen op de achterbank via de voorst deur.

Best trots mag ik op 15 april mijn 2e, geheel zelf uitgekozen, auto ophalen.

Tjee wat deed ik me stoer voor, Stoer in de motorkap kijken, nu maar hopen dat de vragen ook stoer waren. Zelfs de uitlaat keek ik na en ik probeerde mijn theorie over de banden omhoog te krijgen, hoeveel profiel moest er ook weer in? gelukkig kwam ik na mijn uitlaat controle niet meer omhoog dat bij het woord banden die vriendelijk verkoper al vast de banden na keek, of deed hij dit om mij een nog gênanter moment te besparen.


Nu maar hopen dat ik niet bedonderd ben en er voor altijd aan herinnerd word op feestjes dat ik, zonder hulp van iemand met kennis, mijn auto heb gekocht.

Mijn mooie oude "kwartje' blijft staan, en de grijze muis gaat mee.


Ik zie mezelf al kilometertjes maken met mijn twee kindjes <3 samen alles ontdekken

wirwar

Wat is het een wir war  in mijn hoofd.

Hoeveel gedachtes kun je hebben zonder dat ie ontploft en overal stukjes hersenspinsels verspreid liggen?
Ik heb toch niets te zeuren?
Een lief en mooi kind, eentje die zich nog moet bewijzen of ie lief en mooi is, maar dat moet toch wel?
Een lieve wederhelft, die mij nog minder begrijpt nu als ik mijzelf, lieve familie, een warm netwerk, en last but not least het mooiste werk van de wereld!

Toch is het nu zwart. donker zwart. Zijn het de hormonen? volgens de arts wel. ik zou overspannen zijn, en burnout, een depressie. ik heb ze allemaal gehoord.
Medicijnen, dat moet helpen, nee ik wil ze niet. Ik wil geen verslavende pillen in mijn lijf, mijn lijf is bezet, er zit een kind in, mijn kind, wil ik dit kind wel vraag ik me soms af? waarom? waarom zit dat kind er. vragen, geen antwoorden (al weet ik nu dan ook wel weer hoe het kan dat er een kind zit). Ik maak mezelf gek, wil me op mijn werk storten maar mijn lichaam kan dat niet meer.
Ik, die zoveel energie had lijkt wel op een een pinguïn die te veel gedronken heeft, het gewaggel in ieder geval en het tempo ook. de energie is op. Zou het de schuld zijn van het kind? nee dat is niet fair. hij kan er niks aan doen.

Ongelofelijk wat hormonen met een vouwen lichaam kunnen doen, wie heeft dit bedacht? wat was de bedoeling van God toen hij ons maakte?

Waren het wel de hormonen, of was het al een gevoel? Moedergevoel?!

alles goed maar toch voelt het raar

Vandaag staat dan de welbekende 20 weken echo gepland.
Dit maal hebben we met 9 weken geen nekplooi meting laten doen. We hebben immers al een gezond kind. Iedereen krijgt toch gezonde kinderen?



Ook nu werd gezegd, Gefeliciteerd met jullie gezonde jongetje.
Voor zover ze dat kunnen zien natuurlijk. 2 handjes, 2 beentjes met voetjes, het ruggetje dicht, het hoofd goed en een mooi kloppend hartje. Wat wil je als mama to be nog meer?
Gelukkig met het feit dat alles "goed is"wennen aan het feit dat er iets tussen de benen zat, weg spat de bel waarin ik mijzelf zag tussen twee kibbelende meiden op de achterbank naar een mooie vakantie bestemming.



Manlief kan lekker dromen over voetbalkampen, katapulten maken en ravotten en ik zoek alle mooie meisjes kleren nog eens uit, wat gaat weg?

En toch, toch voelt het raar, voel je je anders als je zwanger bent van en jongen? het is niet alleen de tomatensoep die ik nu wil en de vorige keer de boerenkool, alleen dat is al een verschil. Het voelt anders het kind voelt anders, als ik het voel tenminste. waarom voel ik niks? geen getrappel? "dat duurt nog wel een paar weken mevrouw" werd mij verteld.

Nu op zoek naar de blauwe wolk waar iedereen het over heeft

kleine grote meisjes

Het gaat snel, te snel. Over zoveel jaar zeg ik, vond je dat snel? moet je nu eens zien.

Maarrr, ons meisje is vandaag alweer drie! 
Het is alweer drie jaar geleden dat ik in het ziekenhuis lag na 5 dagen gebroken vliezen, wat niet zo een fijne combinatie is met een kapotte wasmachine, maar dat terzijde.

Nu vieren we dit jubileum geheel in Woezel en Pip stijl met zelfs een heuse Woezel en Pip taart van de liefste zus!

De kleine spruit zal het vast nog wel goed doen, ik kan nog op hakken lopen en zelfs het paardrijden lukt nog. Mij hoor je niet klagen! 


Nu eerst smullen van de heerlijke taart en genieten van twee hondjes in het theater

mijn hartjes hartje op valentijnsdag

Met mijn liefste hartje mag ik vandaag, op valentijnsdag, naar het ziekenhuis.

Het consultatie bureau heeft bij haar een hartruisje ontdekt een tijd geleden. 
Gevolg was iedere maand naar de huisarts om te laten controleren.
Het nam niet af maar werd ook niet erger na drie maanden met als gevolg dat we ons in het ziekenhuis mochten melden.

Best spannend. Ze heeft nooit wat. Op de oogontstekingen, kriebelhoestjes en verkoudheden na.
Wat een leuke afdeling, speciaal voor kinderen met leuk en origineel speelgoed.

we hoeven niet lang te wachten.
Ze mag op het grote bed met het "rare tafelkleed" erop liggen.
Allemaal plakkers op haar lijfje maar ze doet het prima!!

Ik heb weer eens teveel beren gezien op de weg. het is zo klaar en de kleine meid is zo onder de indruk van de plakkers, het "televisie scherm" en alles wat ze ziet dat ze lekker blijft liggen.

Ook de uitslag is er vrijwel direct.
De ruisjes (jaja, het zijn er twee) zijn helemaal onschuldig. ze heeft er 1 in haar hals, nooit geweten dat je daar ook ruisjes kunt hebben, en 1 in haar hartje. 

We hoeven niet meer op controle!

Als afsluiter lekker een ijsje eten.
Dit hebben we ook weer gehad. De volgende keer graag alleen maar hier komen om te bevallen.