Twee mijlpalen op één dag!!

Een druk maar vooral erg gezellig weekend.
Een weekend naar, onder meer, opa en opoe.

Het is altijd een feest voor zowel kinderen als kleinkinderen om er naar toe te gaan. Optimaal verwend worden, met name de kleinkinderen. maar ook rust en gezelligheid.

De grote meid was met vaders een dagje op stap en de kleine man was bij moeders en grootouders.
Veel knuffels, veel eten en weinig slaap, waar hij warempel nog tegen kon ook.
Het nachtelijk huil avontuur laten we achterwege, gelukkig bestaat er een fles die wonderen kan verrichten  waarna de nachtrust weer hervat kon worden.

Dag twee van de logeerpartij. Lekker een pyjama ochtend. Heerlijk vinden de kids dat. Geen verplichtingen en lekker spelen.
De kleine man ligt lekker op de grond te spelen, tot hij toch wel erg naast zijn kleed ligt, maar dat niet alleen, hij ligt op zijn buik!!
een paar keer hebben we hem terug gelegd om te kijken of het geen toeval was maar nee hoor.

Hij Rolt!!
Hij rolt van zijn rug naar zijn buik!!! en van zijn buik weer terug! hij rolt de kamer door!
Mijn dag kan niet meer stuk. Trots als een klein kind wat net kan veters strikken ben ik op mijn kleine mannetje. Zo passief als hij een kleine drie maanden geleden was, zo actief is hij nu.
Iedereen is trots, klapt en juicht voor hem, zijn grote zus overlaad hem met kusjes en hij, hij straalt. Hij straalt zo groot dat het kippenvel weer op mijn armen staat en de tranen in mij ogen!
Ik heb weer hoop, hoop dat het geen liggend mens gaat worden, hoop op dat hij ooit "normaal" wordt en hoop op dat hij nu vast ook ooit gaat zitten!

Alsof het niet genoeg was weet hij, tijdens de lunch in de buggy het voor elkaar te krijgen zelf zijn rietjes beker te pakken die naast hem staat en deze zelf naar zijn mond te brengen om er vervolgens dikke slokken water uit te drinken!
En ja hoor, het kippenvel is weer terug, en de tranen branden weer.
Weer heeft hij een enthousiast publiek, maar hij, hij kijkt of het de normaalste zaak van de wereld is.

Weer realiseer ik mij dat het niet allemaal vanzelf sprekend is de ontwikkeling van een mens.
Zoals een ieder, denk ik, trots is als een baby/kind iets kan, ben ik nog net een stukje trotser. Het is iets speciaals, en gevoel wat je raakt, waar je hart van wordt verwarmd. De handicap wordt even opzij geschoven en er is weer oog voor hem.

Wat een mooie afsluiter van een mooi weekend!

Trots, trots op mijn kleine man.