het abonnement gaat van start

Een week na de groei echo mag ik me al melden in het ziekenhuis.
Toch raar, ik ben immers niet ziek en mijn kind is gezond.

Vol goede moed stappen manlief en ik door de draaideur, de trap op naar de afdeling waar de bolle buiken club zich lijkt verzameld te hebben.
Weer wegen meten en ga maar verder. Ondanks mijn magnum en tomatensoep verslaving vallen de kilo's mee, eigenlijk gaat het meer om grammen. 

Na de check mogen we, voor de verandering, weer wachten. wachten. wachten.
Tijdens het wachten kun je goed mensen kijken, waarom kijkt iedereen zo sip. Jullie zijn toch allemaal in "blijde"verwachting? het grootste geluk van je leven. Wat zou het verhaal van die mevrouw in die gebloemde broek zijn? Zijn die twee mensen daar naast dat tafeltje een stel? jee wat is die man oud, of is het haar vader, je neemt je vader toch niet mee op controle? En die vrouw daar, ze heeft een baby in de maxi cosi en ziet eruit of ze nu weer moet bevallen... die liet er geen gras over groeien. Dan nog niet gesproken over de irritaties van de kinderen van. ze rennen, maken herrie en luisteren niet. moeders schreeuwt nog harder. Je neemt je kind toch niet mee hierheen, het is geen speeltuin of balorig. 
Mmm hormonen zijn echt niet goed voor me, waar zeur ik over.

Als ik mijn naam hoor schrik ik wakker uit mijn gedagdroom. Hèhè we mogen.
Bij de beste man op het bed, of is het nu een stoel?
Lampen uit, vieze gel op mijn buik.  We mogen weer even gluren naar wat er in zit. Ja hij zit er nog steeds.
En weer die vreselijke stilte. ik probeer grapjes te maken, geen reactie. 
De navelstreng, daar blijft ie hangen, ik houd mijn adem in maar dat helpt heus niet. waarom duurt dit zo lang?
Dan toch wordt er gepraat, eindelijk.
De navelstreng is niet zo goed? mijn kind krijgt niet genoeg zuurstof? 
aaah, dat verklaart dat ie wat kleiner is, dat maakt de bevalling alleen maar gemakkelijker toch? zo naïef als een klein kind bagatelliseer ik alles wat wordt gezegd.

Mevrouw, ik wil u volgende week weer zien, twee maal graag.

Twee keer?? kan ik niet gewoon weer gaan en terug naar de verloskundige? ik wil zo graag op een "normale "manier bevallen. Thuis mijn weeën krijgen, naar het ziekenhuis en weer naar huis. gewoon gewoon zoals bij iedereen.
Nee, ik mag niet meer naar de verloskundige wordt er gezegd. ik mag iedere week 2 a 3 keer de koffie uit het ziekenhuis testen. Het gaat niet goed met mijn kind, ze moeten hem in de gaten houden.

 In het dorp gaat het als een lopend vuurtje en ik weet inmiddels van iedereen alle goede adviezen en tips om maar niet te spreken over de ervaringen van anderen.
Vroeg ik daarom? nee!! waarom krijg ik ze dan? Dit is anders, ik weet het, ik voel het. Dit kind is anders, er is iets wat is er? of zijn het toch weer die hormonen? nee dit niet!
dit noemen ze 'moedergevoel'. Al wordt dit pas later bevestigd. Ik weet dat het anders is. Anders als anders.

het begin van het abonnement

De 30 weken echo.
Nooit eerder heb ik ervan gehoord. Gelukkig kon dit gewoon bij mijn eigen verloskundige. 

Met een bolle buik overwin ik de trap naar boven. mezelf weer afvragend wat ik nu toch zo eng vind aan de lift.

Kijkend tussen alle geboorte kaartjes in de wachtkamer bedenk ik dat dat ook nog moet, maar waarom. kan dat ook niet gewoon via whats app, Facebook, Twitter of mail? een kaartje wat iedereen weggooit? je krijgt weer kaartjes terug die uiteindelijk stoffig in een doos liggen te liggen om vervolgens steeds weer naar een ander, ik-lig-in-de-weg-plekje te worden verplaatst.
Ik vraag me af wat er ook alweer nog meer moest, de kraamzorg check, verzekering, check
tot ik naar binnen mag.
Mijn favoriete verloskundige.
Alles is klaar voor de echo, eenmaal bezig, 
stilte... Ik hou niet van stilte...wat is er?? het heeft toch voeten, benen, armen, handen een hoofd en een romp? dat is toch goed?

Het hoofd is te klein hoor ik vaag, in gedachte denk ik dat dat juist makkelijk is, scheelt weer een hechting.
Ook de benen zijn korter? of was het wat anders? geen idee.
Weer terug op de stoel en beide benen op de grond wordt de verwijzing klaargemaakt voor het ziekenhuis.
Wie had ooit durven denken dat dit het begin was... het begin van een abonnement die niet stopt. Het "ziekenhuisabonnement"