donderdag 26 september 2013

verslikken

Och jee,

Ons mannetje heeft zich zo verslikt vannacht.

Ik wilde rustig de fles geven vannacht, maar ik weet niet wat er was. Hij kreeg geen lucht meer.
Doodeng, Ik moest hem echt op zijn rug kloppen en in zijn gezicht blazen.
Pfff was me rot geschrokken.

Hij roggeld ook zo erg, toch maar even naar de huisarts. Deze vond het nodg dat hij ter observatie naar het ziekenhuis moest. Snel snel, spullen pakken, oppas regelen. gelukkig kon manlief optijd naar huis, en weer weg.


Zo zielig, het kleine kereltje aan de apparaten. de piepjes en bellen.
Of ik bij hem wil slapen... Natuurlijk!! ik laat hem niet alleen, nu niet nooit niet!


Man man, ik heb geen oog dicht gedaan, Zoals altijd, hij wil alleen op de arm bij mij. tja, dan gaat het goed, het is een mama's kindje.
Achter af gezien had ik beter thuis kunnen blijven... dan hadden ze kunnen zien wat ik bedoel en hoe hij huilt...


Er is iets met hem... wat is er toch???


Volgens de verpleging is het "prematurengedrag"DUH hij is géén prematuur!!!
Maar goed, we nemen het maar aan, maar het klopt NIET. Ze zien niet wat ik voel en bedoel!!!
#moedergevoel

Geen opmerkingen:

Een reactie posten