Het is weer zo een ochtend

Vandaag mag het abonnement van het UMCG weer opgezocht worden.

Dit maal mag ik alleen. Manlief heeft zijn uren op dankzij alle bezoekjes aan de witte jassen.
Ondanks dat de afspraak van de cardioloog al een hele tijd op de kalender stond overkwam het me.

Hoe chaotisch kan een mens zijn. De oppas voor dochterlief een dag vooraf nog last minute geregeld Pff ook gedaan.
Wat moest er nog meer? 

Shit ja sedatie, compleet vergeten hij moet nuchter zijn bedenk ik me om 0700 als hij zijn fles op heeft en ik brood wil smeren.

Sorry jongen, vandaag niet. Och nog 3 uur tot de sedatie, zou dat uurtje uitmaken?

Mmm het brood is bijna op, gister vergeten naar de bakker te gaan, snel op het to do lijstje zetten.

De kids in de kleren, oudste haar brood smeren... Waarom eet ze toch altijd langzaam als je haast hebt? Nog een discussie over de manier waarop ze naar school gaat. Weer hou ik me voor geen discussie aan te gaan met een 4 jarige. Madam wil met de fiets, maar dat gaan we heus niet redden. Ook niet handig als ze in de ochtend door iemand anders wordt opgehaald als in de middag, maar die logica lijkt er niet in te gaan.

Lichtelijk geïrriteerd, worden de schoenen aangetrokken en de jas volgt in slow motion. Hoera! We hebben het weer gered om om 08.29 goed en wel in de klas te zijn.

Kus en knuffel, nog een keer en ik kijk, als ik weg loop, achterom, zucht...wat wordt ze groot.

Ik heb zin om nog even door het raam te kijken, helaas er staat nog een ritje naar Groningen voor de boeg en de spullen die mee moeten moeten nog in de tas.

Snel naar huis, hond uit, opruimen, spullen mee, geen fruit meer klaar staan voor hem en geen tijd meer om het te koken en te pureren. Dat wordt dus, geheel tegen principes in weer een potje wat ik straks we haal bij de Etos in het ziekenhuis. (hoe verbaasd ik vorig jaar was, een winkel straat in een ziekenhuis hoe normaal het nu is...).

Zelfs de bakker was ik niet vergeten toen zoonlief en ik om 0845 op weg waren.

In het achteruit kijk spiegeltje kun je altijd goed zien hoe het kroost erbij zit/hangt.

Nee toch, hij zakt in, dit gaat niet. Hij past toch nog niet in de gewone autostoel. Snel rechtsomkeert naar huis en de maxi cosi maar pakken.

Op het moment dat ik de kleine man wil over pakken ligt hij heerlijk te slapen en is er niets meer zichtbaar van een inzakking. De maxicosi krijgt een los plekje in de auto voor "je-weet-het-nooit" en eindelijk we kunnen op weg. Nu hopen dat ook het verkeer meezit en ik voor 1 keer optijd in Groningen ben.